Η ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ωστόσο υπάρχουν δύο περίοδοι μέγιστης εκδήλωσης: κατά την παιδική ηλικία/πρώτα στάδια ενηλικίωσης (πρώιμη εκδήλωση της ψωρίασης) και μετά την ηλικία των 40 (καθυστερημένη εκδήλωση) (1). Υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη γενετικής προδιάθεσης για εκδήλωση ψωρίασης, κυρίως κατά την παιδική ηλικία. Εκτιμάται ότι το 71% των ασθενών που εκδηλώνουν ψωρίαση κατά την παιδική ηλικία έχουν θετικό οικογενειακό ιστορικό (2).

Η ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, ωστόσο υπάρχουν δύο περίοδοι μέγιστης εκδήλωσης: κατά την παιδική ηλικία/πρώτα στάδια ενηλικίωσης (πρώιμη εκδήλωση της ψωρίασης) και μετά την ηλικία των 40 (καθυστερημένη εκδήλωση) (1). Υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη γενετικής προδιάθεσης για εκδήλωση ψωρίασης, κυρίως κατά την παιδική ηλικία. Εκτιμάται ότι το 71% των ασθενών που εκδηλώνουν ψωρίαση κατά την παιδική ηλικία έχουν θετικό οικογενειακό ιστορικό (2). 

Υπάρχουν διάφορες μορφές ψωρίασης και συνήθως διακρίνονται βάσει του σημείου εμφάνισής τους και της μορφολογίας των βλαβών. Η παρουσία και η κατανομή των ψωριασικών πλακών ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό: κάποιοι εμφανίζουν μόνο μια ψωριασική πλάκα σε συγκεκριμένο σημείο του σώματός τους, ενώ κάποιοι άλλοι υποφέρουν από ψωρίαση σε ολόκληρο το σώμα.

Η ψωριαση συνοδεύεται από κνησμό σε ποσοστό 60% με 70% των περιπτώσεων (3).

Ορισμένοι δερματολόγοι θεωρούν ότι ο όρος «ψωρίαση» καλύπτει ουσιαστικά έξι ή επτά διαφορετικές καταστάσεις, οι οποίες στην πορεία μπορούν να διακριθούν η μία από την άλλη και να θεραπεύονται ξεχωριστά. Η δράση των φαρμάκων που σήμερα υπάρχουν διαθέσιμα (π.χ. τοπικές και συστηματικές θεραπείες) συνίσταται στην εξάλειψη των ψωριασικών πλακών και την πρόληψη της υποτροπής.

Η ψωρίαση κατατάσσεται σύμφωνα με τον τύπο των βλαβών στις παρακάτω:

• Ψωρίαση κατά πλάκας
• Σταγονοειδής ψωρίαση
• Φλυκταινώδης ψωρίαση
• Ερυθροδερμική ψωρίαση
• Ψωριασική αρθρίτιδα (Υ.Κ)

Οι πιο σοβαρές μορφές ψωρίασης

Ορισμένες μορφές ψωρίασης είναι πιο σοβαρές ενώ παρουσιάζουν ιδιαίτερη ανθεκτικότητα στη θεραπεία. Πρόκειται για τη φλυκταινώδη και την ερυθροδερμική ψωρίαση, καθώς και την ψωριασική αρθρίτιδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να λαμβάνεται φαρμακευτική αγωγή με ιδιαίτερη προσοχή, υπό την καθοδήγηση δερματολόγου. Όταν οι βλάβες παρουσιάζονται σε όλο το δέρμα, πρόκειται για καθολική ψωρίαση. Η συγκεκριμένη μορφή ψωρίασης είναι αρκετά σπάνια.

Βιβλιογραφία:

(1) Youn et al., J Dermatol, 1999; Henseler et al., J Am Acad Dermatol, 1985.

(2) Morris et al., Pediatr Dermatol, 2001.

(3) Sampogna, Br J Dermatol, 2004,; Wolkenstein, JEADV, 2006.

(4) Mallbris et a., J Invest Dermatol, 2005.

Πηγή: PsorInfo.gr

"