Παθήσεις Καρδιάς

Παθήσεις Καρδιάς

 

  1. Αρτηριοσκλήρυνση: Σύνολο αλλοιώσεων που λαμβάνουν χώρα στον έσω χιτώνα των αρτηριών και προκαλούν στένωση μέχρι και απόφραξη του αυλού. Η χρόνια και επαναλαμβανόμενη βλάβη των ενδοθηλιακών κυττάρων εγείρει μηχανισμό επανορθωτικής επεξεργασίας στον οποίο συμμετέχουν κυτταρικά στοιχεία, αυξητικοί παράγοντες, κυτοκίνες, κυτταρικοί υποδοχείς και προσκολλητικά μόρια. Πολλές φορές η έκβαση της επανορθωτικής επεξεργασίας οδηγεί στην υπερπλασία τροποποιημένων λείων μυικών κυττάρων και την παραγωγή μεσοκυττάριας ουσίας και κρυστάλλων χοληστερίνης που αποτελούν την απαρχή της αρτηριοσκληρυντικής πλάκας. Η αναλογία κυτταρικών στοιχείων και ινώδους υποστρώματος καθορίζει την σύσταση της αρτηριοσκληρυντικής πλάκας (μαλακή ή σκληρή)
  2. Έμφραγμα του μυοκαρδίου: είναι η νέκρωση τμήματος αυτού λόγω απόφραξης κλάδου στεφανιαίας αρτηρίας και διακοπής της ροής του προσκομιζομένου αίματος. Ιστολογικώς, το πρόσφατο έμφραγμα του μυοκαρδίου αναγνωρίζεται 6 ώρες μετά την εγκατάστασή του, λόγω της συρροής στην νεκρωμένη περιοχή πολυμορφοπυρήνων λευκοκυττάρων. Το παλαιό έμφραγμα χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη ουλώδους συνδετικού ιστού που έχει αντικαταστήσει την νεκρωθείσα περιοχή του μυοκαρδίου.
  3. Ενδοκαρδίτιδα: είναι η φλεγμονή του ενδοκαρδίου και των γλωχίνων λόγω πυογόνων μικροοργανισμών (σταφυλόκοκκος, στρεπτόκοκκος, πνευμονιόκοκκος) ή αυτοάνοσων νοσημάτων (ερυθηματώδης λύκος, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ρευματικός πυρετός). Γενικά, οι ενδοκαρδίτιδες διακρίνονται σε τρεις κυρίως μορφές, δηλαδή (κατά σειρά βαρύτητας): την ελκωτική, την θρομβοελκωτική, και την ρευματική ενδοκαρδίτιδα.
  4. Μυοκαρδίτιδα: είναι η φλεγμονή του μυοκαρδίου ιογενούς συνήθως αιτιολογίας (ιός Coxcackie B) που χαρακτηρίζεται από διάχυτες φλεγμονώδεις διηθήσεις του διαμέσου ιστού και νέκρωση των μυοκαρδιακών κυττάρων. Η ρευματική μυοκαρδίτιδα χαρακτηρίζεται από τον σχηματισμό μικρών οζιδίων, τα οποία αποτελούνται από επιθηλιοειδή κύτταρα και μικρά γιγαντοκύτταρα (οζίδια Aschoff).
  5. Περικαρδίτιδα: είναι η φλεγμονή του περικαρδίου. Διακρίνεται σε οξεία και χρόνια. Η οξεία περικαρδίτιδα οφείλεται σε ιούς, μικρόβια, μεταβολικές διαταραχές, και αναπτύσσεται επίσης μετά το έμφραγμα ή μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Η χρόνια περικαρδίτιδα οφείλεται επιπλέον σε νοσήματα του κολλαγόνου και στην ακτινοθεραπεία.
  6. Μυοκαρδιοπάθειες: είναι παθολογικές καταστάσεις της καρδιάς που παρατηρείται υπερτροφία των τοιχομάτων αυτής με ή χωρίς διάταση των καρδιακών κοιλοτήτων και σημεία καρδιακής ανεπάρκειας. Διακρίνονται σε πρωτοπαθείς ή δευτεροπαθείς. Μικροσκοπικώς χαρακτηρίζονται από υπερτροφία των μυοκαρδιακών κυττάρων, διαταραχή της αρχιτεκτονικής αυτών και ίνωση του διαμέσου υποστρώματος.
  7. Γιγαντοκυτταρική αρτηρίτιδα. Κοκκιωματώδης φλεγμονή των αρτηριών μεγάλου και μέσου μεγέθους, συνήθως της κροταφικής και της οφθαλμικής αρτηρίας. Ιστολογικά, το αρτηριακό τοίχωμα καταστρέφεται από φλεγμονώδεις κυτταρικές αθροίσεις οι οποίες επικεντρώνονται γύρω από το έσω ελαστικό πέταλο, ιδιαίτερα όταν υπάρχει διάσπαση.

Πηγή: Σημειώσεις Αναπλ. Καθηγ. Εμ. Αγαπητός – Αναπλ. Καθηγ. Π. Νικολοπούλου – Αναπλ. Καθηγ. Ν. Καβαντζάς – Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών – Ιατρική Σχολή – Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής

Διαβάστε επίσης...

Περισσότερες κατηγορίες...

Σημείωση: Αυτές οι πληροφορίες προορίζονται για γενική πληροφόρηση και ενημέρωση του κοινού και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την συμβουλή ιατρού ή άλλου αρμοδίου επαγγελματία υγείας.